ஈழத் தமிழர்கள் மறுக்கப்பட்ட சமத்துவ உரிமைக்காக போராடியபோது அவர்கள்மீது மிகவும் கொடுமையான முறையில் மனித உரிமை மீறல்களை இழைத்து ஒடுக்கும் செயற்பாட்டை சிங்களப் பேரினவாத அரசு மேற்கொண்டு வருகிறது.
இன்று சர்வதே மனித உரிமைகள் தினமாகும். உலகில் அநீதிகளுக்கு முகம் கொடுத்து தமது உரிமைகளை இழந்த மக்களில் ஈழத் தமிழ் மக்களும் அடங்குகிறார்கள். தங்களைத் தாங்கள் ஆளும் உரிமைக்காவும் அதன் ஊடாக தங்கள் அனைத்து உரிமைகளையும் பெற்றுக் கொள்ளவே ஈழத் தமிழர் போராடினர்.
ஈழத் தமிழர்களுக்கு சம உரிமை மறுக்கப்பட்டவேளையில் அவர்கள் அதனைக் கோரி அகிம்சை வழியிலும் ஆயுத வழியிலும் போராடினார்கள். இன்று போராடும் உரிமையையும் அரசியல் செய்யும் உரிமையையும்கூட மிகவும் நூதனமாக ஒடுக்கும் வகையில் சிங்களப் பேரினவாத அரசு திட்டமிட்டு செயல்படுகின்றது.
இந்த நிலையில் ஈழத்தில் உள்ள மக்கள் தொடர்ந்தும் பேச்சு உரிமை மறுக்கப்பட்டவர்களாகவும் நடமாடும் உரிமை மறுக்கப்பட்டவர்களாகவும் வாழ்ந்து வருகின்றனர். சொந்த இடங்களில் வாழ அவர்களுக்கு உரிமையில்லை. தமிழர்களின் நிலங்களை எந்தக் காரணத்தைக் கூறியும் பறிக்கலாம் என்பதே இலங்கை அரசின் சட்டம்.
அது மத்திரமின்றி ஈழத் தமிழர்கள் தமது வாழ்வுரிமையை இழந்து முழுமையாக இராணுவத்தால் ஆளப்படும் தாயகத்தில் வாழ்ந்த கொண்டிருக்கின்றனர். அவர்களின் மனித உரிமைகளை மறுப்பதன் ஊடாக இயல்பான வாழ்வு ஒன்றை தொடரவோ, அல்லது தமது உரிமைகளுக்காக குரல் கொடுக்கவோ முடியாத ஒடுக்குமுறை சூழலை விரிவுபடுத்துவதுதான் இதன் நோக்கமாகும்.
ஈழ யுத்தத்தின்போது ஒன்றரை லட்சம் மக்கள் கொல்லப்பட்டார்கள். பல ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் காணாமல் போகச் செய்யப்பட்டனர். இராணுவத்திடம் சரணடைந்தவர்கள் இராணுவத்தால் கொண்டு செல்லப்பட்டு அவர்கள் பற்றி எந்தத் தகவலும் இல்லை.
இவைகளைப் பற்றி பொறுப்புக் கூறாமல் எஞ்சிய மக்களையும் அடக்கி ஒடுக்கும் வேலையில் இலங்கை அரசு ஈடுபடுகிறது.
இறுதிப்போரின்போது இலங்கை அரசின் நடவடிக்கையாக இலங்கை அரச படைகள் மிகக் கொடிய மனித உரிமை மீறல்களில் ஈடுபட்டது. இனப்படுகொலைக்காக இலங்கை அரச படைகள் இழைத்த போர்க்குற்றங்கள் மிகவும் கொடூரமானவை. உலகின் மனசாட்சி உள்ள மனிதர்களை நடுங்கச் செய்பவை.
ஆனால் அவை குறித்து இலங்கைமீது ஓர் நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள முடியாத சூழல் காணப்படுகிறது என்றால் - அதாவது அது குறித்த ஓர் விசாரணைக்கே இலங்கை அரசு இணங்காது அடாத்தாக மறுக்கிறது என்றால் அது மனித உரிமைகள் குறித்து எத்தகைய நிலைப்பாட்டை கொண்டிருக்கிறது என்பதும் ஈழத் தமிழர்கள்மீதான மனித உரிமை மீறல்களை ஒப்புக்கொள்கிறது என்பதையும் புரிந்து கொள்ளலாம்.
யுத்தத்தில் காணாமல்போன தமது தமையன்மாரைத் தேடும் சிறுமிகளுக்கும் சிறை. யுத்தத்தில் காணாமல்போன தமது பிள்ளைகளை தேடுபவர்களும் சிறை. ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட நிலங்களுக்காக போராடுபவர்களுக்கும் சிறை. எழுதுபவர்களுக்கும் சனங்களுக்காய் செயல்படுவர்களுக்கும் சிறை. அல்லது அவர்கள் காணாமல் போகச் செய்யப்படுவார்கள்.
ஈழத் தமிழர்களும் அவர்களுக்கு ஆதரவாக சிங்களவரோ அல்லது யாரேனும் போராடினாலும் குரல் கொடுத்தாலும் இதுதான் நிலமை. வரலாறு முழுதும் இப்படியான குரூரமான நிகழ்வுகளால் மனிதர்களை நடுங்கச் செய்யும் நாடாக இலங்கைத் தீவு காட்சி அளிக்கின்றது.
இலங்கையில் சம உரிமைக்காகப் போராடும் ஈழத் தமிழர்களின் போராட்டத்தையும் போராட்ட உரிமையையும் ஒடுக்க இலங்கை அரசு மனித உரிமைகளை மீறுதலை ஓர் ஆயுதமாகக் கையாள்கிறது.
ஈழத் தமிழர்களின் உரிமைகள் மனித உரிமைகள் இல்லையா? அவர்கள்மீதான மனித உரிமை மீறல்களை இந்த உலகம் கண்டு கொள்ளாதா? ஈழத் தமிழர்களின் மனித உரிமைகள் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு அவர்களுக்கு எப்போது விடுதலை கிடைக்கும்?
படத்தில்:
முள்ளிவாய்க்கால் யுத்தத்தின்போது காணாமல் போன தனது மகனைத் தேடிப் போராடிய பாலேந்திரன் ஜெயக்குமாரி. தற்போது இலங்கை அரச படைப்புலனாய்வாளர்களால் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் வைக்கப்பட்டுள்ளார். அருகில் உள்ள சிறுமி விபூசிகா, காணாமல் போன தனது சகோதரனுக்காக போராடியமக்காக சிறுவர் இல்லம் ஒன்றில் தடுத்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறார். அவர் ஏந்தியிருப்பது காணாமல் போன சகோதரன். அவர் இலங்கை அரசின் தடுப்புமுகாமில் உள்ளார் எனக் கூறப்படுகிறது.
குளோபல் தமிழ் செய்திகளுக்காக பார்த்தீபன்
